بلاک یک واحد ذخیره‌سازی و اساساً یک پایگاه داده از سوابق تراکنش است. سوابق تراکنش‌ها شامل تراکنش‌های رمز ارز، توکن‌های Fungible و NFT و سایر دارایی‌های دیجیتال است. تراکنش‌ها را رایانه‌های شرکت‌کننده در شبکه بیت کوین (که همان ماینرها هستند) به هر بلاک اضافه می‌کنند.
هر تراکنش جدید در یک بلاک به محدودیت ذخیره‌سازی آن که توسط اندازه بلاک تعیین می‌شود، کمک می‌کند. هنگامی که یک بلاک پر می‌شود، از طریق مُهر زمانی به یک بلاک جدید زنجیر می‌شود و بلاک چین شکل می‌گیرد. بلاک‌ها پایگاه‌های داده را در چندین کامپیوتر توزیع می‌کنند.
همچنین براساس ایجاد یک بلاک جدید، محدودیتی برای زمان تراکنش قائل می‌شوند. این مهم است که به رایانه‌های دیگر زمان داده شود تا بلاک‌های دیگر (قدیمی و جدید) را دانلود کنند و وظایف استخراج را برای تأیید تراکنش‌ها انجام دهند.
اندازه بلاک بیت کوین (Block Size) چیست؟
اندازه بلاک فضایی است که دسته‌ای از تراکنش‌های بیت کوین در آن قرار می‌گیرند. این بلاک‌ها در یک دفتر کل غیرمتمرکز به نام بلاک چین ذخیره می‌شوند. در نخستین روزهای راه‌اندازی بیت کوین، اندازه بلاک در شبکه بیت کوین می‌توانست ۳۶ مگابایت اطلاعات تراکنش‌ها را در خود ذخیره کند که بعدها در سال ۲۰۱۰ این اندازه به ۱ مگابایت کاهش یافت.
کاهش اندازه بلاک بیت کوین با هدف مواردی از جمله جلوگیری از کاهش کلاه‌برداری و جلوگیری از حملات اینترنتی انجام شد، اما در مقابل این کاهش اندازه بلاک بیت کوین، سرعت شبکه را کاهش داد و ظرفیت محدودی برای افزایش مقیاس تراکنش‌ها ایجاد شد.
چرا اندازه بلاک بیت کوین مهم است؟
هرچه اندازه بلاک بیت کوین بزرگ‌تر باشد، تراکنش‌های بیشتری را می‌توان در هر زمان معینی در بلاک چین پردازش کرد؛ درنتیجه تراکم شبکه کمتر می‌شود و در زمانی که حجم تراکنش‌ها بالاست، سرعت تراکنش‌ها بیشتر خواهد شد. نسخه‌های جدیدتر بیت کوین که همان هاردفورک‌ها هستند، دقیقاً به همین دلیل ساخته شدند.
چند ساعت یا حتی چند روز منتظر ماندن برای انجام یک تراکنش، تجربه بدی را برای کاربر به ارمغان می‌آورد و درنهایت به پذیرش ارزهای دیجیتال لطمه می‌زد. برای ماینرها تراکنش‌های سریع‌تر مستلزم کارمزد بالاتری بود و کندی شبکه در درازمدت برای همه گران تمام می‌شد. این مورد مشکلی بزرگ در شبکه اصلی بیت کوین بود؛ بنابراین بدیهی بود چیزی باید تغییر کند تا بلاک چین از نظر زمان تراکنش و مقیاس‌پذیری کارآمدتر شود.
محدودیت اندازه بلوک بیت کوین پارامتری در پروتکل بیت کوین است که اندازه بلوک‌های بیت کوین را محدود می‌کند؛ بنابراین تراکنش‌ها در شبکه هر ۱۰ دقیقه یک‌بار تأیید می‌شوند. اگرچه بیت کوین بدون این پارامتر راه‌اندازی شد، ساتوشی ناکاموتو محدودیت اندازه بلوک ۱ مگابایتی را زمانی که هنوز توسعه‌دهنده اصلی پروژه بود، اضافه کرد که به سه تا هفت تراکنش در ثانیه تبدیل می‌شود.
در سال ۲۰۱۷، محدودیت اندازه بلوک بیت کوین با محدودیت وزن بلوک ۴ میلیون «واحد وزنی» جایگزین شد. این تغییر نحوه شمارش داده‌ها در بلوک‌ها را تغییر داد و وزن برخی داده‌ها بیشتر از داده‌های دیگر شد.
چرا اندازه بلاک بیت کوین موضوع بحث‌برانگیزی است؟
سقف اندازه بلوک مشکل‌ساز است و در مورد اینکه آیا می‌توان از چنین محدودیتی در مشخصات بیت کوین استفاده کرد و چقدر باید باشد، اختلاف نظر وجود دارد. ساتوشی ناکاموتو هرگز به‌صراحت اشاره نکرده است که الگوریتم بیت کوین دارای محدودیت وزن بلوک است.
گفته می‌شود او این کار را به‌عنوان اقدامی ضد هرزنامه انجام داده است تا با ایجاد بلوک‌های مصنوعی بزرگ بیت کوین، نفوذگر را از تسخیر شبکه بیت کوین با تراکنش‌های جعلی بازدارد. برخی معتقدند این یک مرحله موقتی است، اگرچه معلوم نیست که او تحت چه شرایطی می‌خواست سقف اندازه بلوک بیت کوین تغییر کند. کدی که سقف اندازه بلوک را اعمال می‌کند در کوتاه‌مدت تولید نشده است.
چند سال پس از خروج ساتوشی ناکاموتو از پروژه، توسعه‌دهندگان و مصرف‌کنندگان درمورد موقتی بودن و ضرورت محدودیت اندازه بلوک بحث کردند. با افزایش پایگاه کاربران بیت کوین، برخی استدلال کردند زمان آن رسیده است که محدودیت اندازه بلوک را به‌طورکلی افزایش دهیم یا حذف کنیم؛ به‌خصوص قبل از اینکه بلاک‌های بیت کوین با تراکنش‌های بیش‌ازحد سنگین شوند.
اندازه بلوک یک پارامتر حفاظتی حیاتی است که نباید برداشته شود، یا حداقل باید با دقت بیشتری برداشته شود. برخی دیگر ادعا می‌کنند اندازه بلوک ۱ مگابایتی ساتوشی ناکاموتو خیلی بزرگ است و خواستار محدودیت و اندازه بلوک کمتر شده است. علاوه بر این، از آنجا که بیت کوین غیرمتمرکز است، هیچ جامعه یا فردی تصمیم‌هایی مانند افزایش یا کاهش اندازه بلوک را کنترل نمی‌کند.
چرا بلاک‌های بیت کوین مجاز نیستند خیلی کوچک باشند؟
توجه داشته باشید که تقریباً هر چیزی درباره سقف اندازه بلوک بیت کوین و خطرات بزرگ یا کوچک شدن آن قابل بحث است. شبکه بیت کوین تنها درصورتی تعداد محدودی از تراکنش‌ها را انجام می‌دهد که بلاک‌های بیت کوین خیلی کوچک باشند.
کوچک بودن بلوک‌های بیت کوین ممکن است به این معنا باشد که فضای کافی در این شبکه‌ها وجود نخواهد داشت. «جنگ قیمت» هزینه تراکنش برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها، بیشتر کاربران را از استفاده کامل از بیت کوین می‌ترساند. درعوض می‌تواند به دنیایی کمک کند که در آن تنها نهادهایی بانک مانند با یکدیگر معامله می‌کنند؛ درحالی‌که مشتریان روزمره با آن‌ها حساب دارند.
این موضوع به بانکداری ذخایر کسری، سانسور تراکنش‌ها و سایر نگرانی‌های مالی متعارف کمک می‌کند؛ همان چیزی که بیت کوین قصد داشت از آن جلوگیری کند. همچنین کاربران بیت کوین را ترک خواهند کرد؛ زیرا بلاک‌ها بسیار کوچک هستند. در این صورت کاربران می‌توانند انتخاب کنند به یک رمز ارز رقیب روی بیاورند یا این شکل از فناوری را کامل کنار بگذارند.
چرا بلاک‌های بیت کوین نباید خیلی بزرگ باشند؟
اگر اندازه بلاک‌های بیت کوین خیلی بزرگ باشند، هزینه عملیاتی نودها افزایش پیدا می‌کند و راه‌اندازی یک گره بیشتر از حد معمول طول می‌کشد.
اهمیت Block size در چیست؟
اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش‌هایی که شبکه بیت کوین می‌تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می‌کند؛ بنابراین می‌توان دید توانایی شبکه در مقیاس‌پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک‌ها پر می‌شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه‌های تراکنش به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد.
در آغاز سال ۲۰۱۳، متوسط اندازه بلوک بیت کوین تقریباً ۱۲۵ کیلوبایت بود. تا ماه می ۲۰۱۵، افزایش پذیرش به افزایش ۲۴۰ درصدی اندازه بلوک از سال ۲۰۱۳ منجر شد؛ یعنی از ۱۲۵ کیلوبایت به تقریباً ۴۲۵ کیلوبایت. با این حال، TradeBlock ارائه‌دهنده ابزار تجارت کریپتو تخمین زد بلاک‌ها حداقل چهار بار در روز به حد ۱ مگابایت رسیده‌اند.
در سال ۲۰۱۵، شیوع فزاینده بلوک‌ها در نزدیکی مرز داده‌های تراکنش‌ها، با نگرانی‌های مربوط به‌کندی قابل‌توجه در پردازش تراکنش‌ها و افزایش کارمزدها، در جریان اصلی رمز ارزها نفوذ کرد.
افزایش کارمزدها و تأخیر در پردازش تراکنش‌ها سبب تضعیف خدمات اصلی زیربنای بیت کوین می‌شود؛ زیرا بسیاری از افراد جامعه نگران هستند ازدحام شبکه و افزایش هزینه نقل و انتقالات، پذیرش بیت کوین را کاهش دهند. در آن زمان، TradeBlock تخمین زد که «حداقل برخی از تراکنش‌های قابل قبول به‌دلیل مشکلات ظرفیت شبکه در ۳ درصد مواقع از ابتدای سال، با تأخیر تأیید می‌شوند».
چرا اندازه بلاک افزایش پیدا می‌کند؟
در طول سال‌ها، بیت کوین شاهد پیشنهادهای متعددی بوده و حاکی از آن است که برای کاهش کارمزدها، پردازش تراکنش‌های بیشتر در ثانیه و اجازه دادن به بیت کوین برای رقابت با فناوری‌های رایج پرداخت، به افزایش بلاک نیاز است. در ۴ می ۲۰۱۵، گاوین آندرسن مقاله‌ای با عنوان «چرا افزایش اندازه حداکثر بلوک ضروری است» منتشر کرد. با وجود اینکه میانگین بلوک BTC در آن زمان تنها ۳۰ تا ۴۰ درصد پر بود. آندرسن هشدار داد:
«اگر تعداد تراکنش‌های منتظر به اندازه کافی زیاد شود، نتیجه نهایی یک شبکه بیش‌ازحد اشباع شده خواهد بود که مشغول انجام هیچ کار سازنده‌ای نیست. در این شرایط به احتمال زیاد مردم استفاده از بیت کوین را متوقف می‌کنند؛ زیرا تأیید تراکنش به‌طور فزاینده‌ای قابل انجام نخواهد شد».
در اواخر همان ماه، آندرسن اظهار داشت اگر جامعه نتواند درباره اجرای افزایش اندازه بلوک به اجماع برسد، کار خود را به سمت بیت کوین XT تغییر خواهد داد. نسخه ۰.۱۰ بیت کوین XT در دسامبر ۲۰۱۴ توسط توسعه‌دهنده Bitcoin Core و منتقد برجسته محدودیت بلوک ۱ مگابایتی Mike Hearn راه‌اندازی شد.
اندازه بلاک و Blockmaxsie
در ۴ ژوئن ۲۰۱۵، آندرسن مدافع این بود که ماینرها و نودها باید بتوانند به‌طور مستقل درباره اندازه بلوک‌ها تصمیم بگیرند، با این استدلال که جامعه باید محدودیت را حفظ کند و ببیند هزینه تراکنش‌ها چقدر باید افزایش یابد تا زمانی که ماینرها متوجه شوند و خودشان blockmaxsie را بالا ببرند؛ یعنی ماینرها بلوک‌هایی ایجاد می‌کنند که اندازه متوسط بلوک را نه افزایش و نه کاهش می‌دهند.
در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۵، بیانیه‌ای مبنی بر معرفی بلوک‌های ۸ مگابایتی که توسط استخرهای استخراج بزرگ چینی F۲pool، BTCChina، Antpool، Huobi و BW امضا شده بود، به‌صورت آنلاین منتشر شد که نشان‌دهنده تقاضا برای بلوک‌های بزرگ‌تر بود.
در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۵، اندرسن پیشنهاد بهبود بیت کوین (BIP) ۱۰۱ را منتشر کرد که از «جایگزینی حداکثر اندازه ثابت یک مگابایت بلوک با حداکثر اندازه‌ای که در طول زمان با سرعت قابل پیش‌بینی رشد می‌کند» حمایت می‌کرد.
کدام پیشنهادهای افزایش اندازه بلاک مورد حمایت جامعه قرار گرفت؟
بیت کوین XT، بیت کوین کلاسیک و Segwit از جمله طرح‌هایی برای افزایش اندازه بلاک بیت کوین بودند که بیشترین حمایت جامعه را در طول سال ۲۰۱۶ دریافت کردند، اما هیچ‌کدام موفق به افزایش اندازه بلوک نشدند.
در ژانویه ۲۰۱۶، BIP۱۰۱ از پروتکل بیت کوین XT به نفع افزایش اندازه بلوک یک‌باره به ۲ مگابایت حذف شد. تا ژانویه ۲۰۱۷، کمتر از ۳۰ نود بیت کوین XT توسط ماینرها نگهداری می‌شد. با وجود فروپاشی بیت کوین XT، پیشنهاد‌ها به نفع افزایش اندازه بلوک زیاد شد.
در آن زمان، بیت کوین کلاسیک به‌عنوان وسیله‌ای برای افزایش اندازه بلوک ظاهر شد که به نظر می‌رسید بیشترین حمایت جامعه را پس از راه‌اندازی آن در ۱۰ فوریه ۲۰۱۶ به دست آورد. فورک پیشنهادی از افزایش اندازه بلوک یک‌باره ۲ مگابایتی پشتیبانی کرد.
با وجود اینکه بیت کوین کلاسیک به‌سرعت پشتیبانی شد، نتوانست حمایت بیش از ۷۵ درصد ماینرها را جلب کند و به این ترتیب، نتوانست به‌عنوان زنجیره غالب ظاهر شود. بیت کوین کلاسیک درنهایت پس از تعهد توسعه‌دهندگان پروژه از زنجیره بیت کوین کش در سال ۲۰۱۷، فعالیت خود را متوقف کرد.
در ۲۰ فوریه ۲۰۱۶، میزگرد بیت کوین، کنسرسیومی که بسیاری از مشاغل، صرافی‌ها، کیف پول‌ها و استخرهای استخراج پیشرو در سال ۲۰۱۶ را نمایندگی می‌کرد، طرحی را برای یک هارد فورک از بلاک چین بیت کوین ترسیم کرد که سبب شد SegWit (طرح بهبود شبکه بیت کوین در راستای رفع مشکلات انعطاف‌پذیری و افزایش ظرفیت بلاک بیت کوین) معرفی شود.
چرا بیت کوین فورک و تقسیم شد؟
ناتوانی جامعه در یافتن اجماع درباره پیشنهادی برای افزایش اندازه بلاک منجر به هارد فورک بلاک چین بیت کوین در آگوست ۲۰۱۷ شد؛ درحالی‌که طرح‌های متعددی که از تغییر محدودیت اندازه بلوک حمایت می‌کردند نتوانستند پشتیبانی لازم برای تغییرات را جمع‌آوری کنند و کارمزد تراکنش‌ها تا اواسط سال ۲۰۱۷ به‌شدت افزایش یافته بود.
در آگوست ۲۰۱۵، میانگین کارمزد تراکنش بیت کوین تنها ۰.۵۰ دلار بود؛ با این حال، تا ژوئن ۲۰۱۷، متوسط هزینه‌ها ۱۰ برابر افزایش یافت و به حدود ۵ دلار رسید. با توجه به اینکه تقریباً نیمی از جمعیت جهان با کمتر از ۵.۵ دلار در روز زندگی می‌کردند، به نظر می‌رسید کارمزدهای بالا BTC را برای جمعیت‌های در حال توسعه جهان کاملاً غیر قابل استفاده کرد و سبب فشار مجدد از درون جامعه رمزنگاری برای انجام یک هارد فورک فعال شد.
در ۱ آگوست ۲۰۱۸، بیت کوین کش (BCH) با موفقیت از بیت کوین جدا شد و شبکه بیت کوین را به دو بخش تقسیم کرد. BCH علاوه بر اجرای الگوریتم تنظیم سختی، محدودیت اندازه بلوک ۸ مگابایتی را معرفی کرد. در ماه می ۲۰۱۸، BCH تحت یک هارد فورک قرار گرفت تا اندازه بلوک را به ۳۲ مگابایت افزایش دهد.
با این حال، پس از آن بار دیگر در ماه نوامبر در یک تقسیم شبکه که شاهد ظهور زنجیره رقیب بیت کوین SV بود، یک هارد فورک را پشت سر گذاشت. سرانجام با پشتیبانی از اندازه بلوک ۱۲۸ مگابایت، ارتقای بیت کوین SV حداکثر اندازه بلوک را در جولای ۲۰۱۹ به ۲ گیگابایت افزایش داد.
مزایا و معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین
بحث درباره اینکه آیا بیت کوین به بلاک‌های بزرگ‌تری نیاز دارد یا نه، سال‌ها ادامه داشته است. چندین استدلال می‌توانند درباره اینکه چرا توسعه‌دهندگان باید یا نباید این گزینه را بررسی کنند، مطرح شد. برخی از مزایا و معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر هستند:
مزایای افزایش اندازه بلاک بیت کوین
مزایای افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر است:
کارمزد تراکنش کمتر
ظرفیت تراکنش بیشتر برای رقابت با سایر سیستم‌های پرداخت
استفاده از بیت کوین برای پرداخت‌های خرد
معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین
معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر است:
تبدیل شدن به یک گره کامل به‌دلیل بلوک‌های بزرگ‌تر گران‌تر می‌شود.
درصورت تحقق طرح کلی، نگرانی درباره تمرکز بیشتر است.
مشکلات امنیتی ناشی از گره‌های کامل گروه‌بندی‌شده که نقاط شکست ایجاد می‌کند.
از آنجا که هیچ‌کس به‌طور رسمی «مسئول» بیت کوین نیست، دستیابی به اجماع در این موضوع بسیار چالش‌برانگیز است.
داده‌های تراکنش در یک بلاک بیت کوین
مؤلفه اصلی دیگر بلوک بیت کوین، داده‌های تراکنش است که اکثریت اطلاعات داخل ساختار داده بلوک بلاک چین را تشکیل می‌دهد. اولین تراکنش موجود در هر بلاک جدید به‌عنوان تراکنش تولیدی یا تراکنش کوین بیس (که نباید با صرافی رمز ارز Coinbase اشتباه گرفته شود) شناخته می‌شود و مسئول تولید BTC جدید به‌منزله بخشی از پاداش بلاک برای ماینر موفق است. این تراکنش اولیه به‌وضوح مشخص می‌کند کدام آدرس‌های بیت کوین حق دریافت پاداش بلاک را دارند.
درحالی‌که تراکنش‌های سنتی بیت کوین شامل ورودی‌ها و خروجی‌ها می‌شوند، یک تراکنش نسل جدید، BTC را از خود پروتکل استخراج می‌کند. بقیه داده‌های تراکنش بلوک شامل آدرس‌های فرستنده و گیرنده، مقدار BTC در هر تراکنش، امضاهای کلید خصوصی که اجازه ارسال BTC را می‌دهد و مهرهای زمانی هستند که به‌صورت رمزنگاری دقیقاً زمان وقوع هر تراکنش را تأیید می‌کنند.
همان‌طور که قبلاً ذکر شد، اندازه بلوک بیت کوین از نظر تاریخی به یک مگابایت داده محدود می‌شد؛ با این حال شبکه بیت کوین از ویژگی‌ای به نام SegWit نیز پشتیبانی می‌کند که داده‌های امضای تراکنش را قادر می‌سازد تا به شیوه‌ای کارآمد تفکیک و کامپایل شوند. همچنین این ویژگی بلاک را در 1 مگابایت نگه می‌دارد؛ درحالی‌که فضای بلوک را برای داده‌های تراکنش افزایش می‌دهد.
Satoshi Vision چیست؟
صرافی‌های جدید بلاک چین و بازارهای NFT همچنان بسیاری از محصولات دیجیتال جدید را برای فروش تولید می‌کنند. تمام این داده‌ها باید در بلاک چین ذخیره شوند. بلاک چین اولیه بیت کوین ۲۰۰۹ دارای اندازه بلوک ۱ مگابایتی است و به‌طور متوسط تنها می‌تواند چند صد تراکنش را در خود جای دهد. از آن زمان تاکنون تغییراتی صورت گرفته و اندازه بلوک‌ها در نسخه‌های جدید افزایش یافته است. یکی از این بلاک چین‌های جدید بیت کوین Satoshi Vision است.
فورک برای تغییر
همان‌طور که کامپیوترها قدرتمندتر شده‌اند و سرعت شبکه پیوسته افزایش یافته است، توسعه‌دهندگان توانسته‌اند بلاک چین‌ها را به‌روز کنند. اضافه کردن اندازه بلوک‌های بزرگ‌تر به رفع اشکالات اولیه کمک کرد. به این ارتقاها فورک می‌گویند.
برخی از این به‌روزرسانی‌ها با نسخه‌های قبلی سازگار بودند و به بیت کوین اجازه می‌دادند به‌جای رایانه‌هایی که از نسخه‌های جدید و قدیمی نرم‌افزار استفاده می‌کردند، استفاده شوند. بلاک چین‌های دیگر کدهایی داشتند که آن‌قدر متفاوت بودند که نحوه عملکرد بلاک چین را تغییر دادند. فورک‌هایی مانند لایت کوین (اندازه بلوک ۴ مگابایت) و بیت کوین کش (اندازه بلوک ۸ مگابایت) به‌قدری متفاوت بودند که مجبور شدند از بلاک چین اصلی جدا شوند.
با تعداد بیشتری از افراد که مایل به سرمایه‌گذاری در بیت کوین، قراردادهای هوشمند و NFT هستند، تقاضا برای دارایی‌های دیجیتال رشد کرده است. تقاضای فزاینده برخی توسعه‌دهندگان را برانگیخته است تا راه‌حل مقیاس‌پذیر جدیدی مانند بلاک چین BSV برای بازار رمز ارز و NFT ایجاد کنند.
بلاک چین BSV چیست؟
بیت کوین ساتوشی ویژن (که بیت کوین SV یا BSV نیز نامیده می‌شود) یک ارتقا جذاب و نسبتاً جدید است که تفاوت‌های قابل‌توجهی با بلاک چین اصلی بیت کوین در سال ۲۰۰۹ دارد. از نظر فنی، بیت کوین SV یک هارد فورک پروتکل بلاک چین بیت کوین کش است. این هارد فورک در سال ۲۰۱۸، یک سال پس از ایجاد بیت کوین کش، توسعه یافت.
این شبکه جدید رمز ارز منحصربه‌فرد خود را به نام BSV دارد. بیت کوین SV در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ توسعه‌دهنده دارد که به‌طور فعال روی آن کار می‌کنند تا از عملکرد بی‌درنگ و پایدار و ایمن آن اطمینان حاصل کنند. یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های بیت کوین SV و نسخه‌های قبلی، اندازه بلوک است که درواقع بسیار بزرگ‌تر از اندازه بلوک استاندارد BTC خواهد بود. BSV در حال حاضر دارای اندازه بلوک ۴ گیگابایت است.
چرا اندازه بلاک BSV مهم است؟
اهمیت اندازه بلاک BSV در مزایای بی‌شماری است که ارائه می‌دهد. در ادامه به برخی از این مزایا اشاره میکنیم:
بالا رفتن سرعت معاملات
افزایش اندازه بلاک بیت کوین به این معناست که ماینرها می‌توانند به‌سرعت تراکنش‌های جدید را به یک بلوک موجود اضافه کنند. درنتیجه بلاک چین بسیار سریع‌تر عمل می‌کند، حتی زمانی که شبکه بسیار شلوغ باشد. BSV تمام مشکلات مربوط به پروتکل‌های استاندارد بیت کوین را از بین می‌برد.
بلاک چین BSV حدود ۳۰۰ تراکنش در ثانیه را با حداکثر ظرفیت بار ۲۸۰۰ انجام می‌دهد و این در مقایسه با بلاک چین BTC که تنها ۴.۶ تراکنش در ثانیه را مدیریت می‌کند بسیار بالاست.
مقیاس‌پذیری نامحدود
BSV برای کار در شرایط ترافیک سنگین ساخته شده است. BSV می‌تواند چندین هزار کاربر را در یک ثانیه مدیریت کند. توسعه‌دهندگان BSV قصد دارند با سیستم‌های پرداخت مانند Visa و MasterCard رقابت کنند.
کارمزد تراکنش بسیار پایین
از آنجا که BSV در پردازش تراکنش‌ها کارآمد است، هزینه کمی برای ماینرها و کاربران دارد. از دیدگاه مشتری BSV یک رمز ارز جذاب است و اگر نمی‌خواهید هزینه‌های زیادی را برای انتقال سریع ارزهای دیجیتال بپردازید بسیار کارآمد خواهد بود.
فضای ذخیره‌سازی بزرگ برای برنامه‌ها و راه‌حل‌های سفارشی‌شده
فناوری بلاک چین دیگر به تراکنش‌های رمزنگاری محدود نمی‌شود. توسعه‌دهندگان راه‌هایی پیدا کرده‌اند که اشکال دیگری از دارایی‌های دیجیتال مانند قراردادها، سوابق شخصی و تصاویر را در بلاک چین جمع‌آوری کنند. این بدان معناست که فضایی برای ذخیره‌سازی پایگاه‌های داده برنامه‌های سفارشی در یک بلاک چین وجود خواهد داشت.
برنامه کاربردی بیمارستانی را تصور کنید که سوابق پزشکی الکترونیکی را ذخیره می‌کند، یا یک بازار NFT که آثار هنری دیجیتال را داخل بلوک‌ها در یک پایگاه داده غیرمتمرکز ذخیره خواهد کرد. در این شرایط بیت کوین SV بلوک‌هایی دارد که به اندازه کافی بزرگ هستند و همه اطلاعات را در خود جای می‌دهند.
سخن پایانی
اجرای فناوری بلاک چین توسط بیت کوین بر یک سیستم نسبتاً ساده و در عین حال ظریف از ضرب بلوک‌های جدید و حفظ امنیت شبکه متکی است. اگرچه این اتفاق به‌طور خاص در آناتومی بلاک مخصوص بلاک چین بیت کوین می‌افتد، بسیاری دیگر از شبکه‌های PoW از ساختار داده بلوک بلاک چین بسیار مشابهی استفاده می‌کنند.
این شبکه‌ها ممکن است تفاوت‌هایی داشته باشند که شامل اندازه‌های مختلف بلاک یا زمان بلوک‌ها می‌شوند، اما سیستم‌های کلی استخراج‌کننده‌ها، بلاک‌ها و معماری بلاک چین آن‌ها به‌طورکلی یکسان است.
اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش‌هایی که شبکه بیت کوین می‌تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می‌کند و بنابراین می‌توان دید که توانایی شبکه در مقیاس‌پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک‌ها پر می‌شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه‌های تراکنش به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد؛ به همین دلیل اندازه بلاک اهمیت زیادی دارد.
پرسش‌های متداول
۱. اندازه بلاک بیت کوین چیست؟
اندازه بلاک فضایی است که دسته‌ای از تراکنش‌های بیت کوین در آن قرار می‌گیرند. بلاک‌ها در یک دفتر کل غیرمتمرکز به نام بلاک چین ذخیره می‌شوند. در نخستین روزهای راه‌اندازی بیت کوین، اندازه بلاک در شبکه بیت کوین می‌توانست ۳۶ مگابایت اطلاعات تراکنش‌ها را در خود ذخیره کند که بعدها در سال ۲۰۱۰ این اندازه به ۱ مگابایت کاهش یافت.
۲. اهمیت Block size در چیست؟
اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش‌هایی که شبکه بیت کوین می‌تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می‌کند و بنابراین می‌توان دید توانایی شبکه در مقیاس‌پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک‌ها پر می‌شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه‌های تراکنش به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد.
۳. چرا اندازه بلاک بیت کوین مهم است؟
هرچه اندازه بلاک بیت کوین بزرگ‌تر باشد، تراکنش‌های بیشتری را می‌توان در هر زمان معینی در بلاک چین پردازش کرد؛ درنتیجه تراکنش‌ها سریع‌تر انجام می‌شوند.
۴. چرا بلاک‌های بیت کوین نباید خیلی کوچک باشند؟
اگر بلاک‌های بیت کوین خیلی کوچک باشند، بسیاری از تراکنش‌ها توسط شبکه بیت کوین قابل پردازش نیستند.
۵. چرا بلاک‌های بیت کوین نباید خیلی بزرگ باشند؟
اگر اندازه بلاک‌های بیت کوین خیلی بزرگ باشند، هزینه عملیاتی نودها افزایش پیدا می‌کند و راه‌اندازی یک گره بیشتر از حد معمول طول می‌کشد.
به این مقاله امتیاز دهید
(۲۱۳ رای)
۴.۴
/۵
ترتیبی که برای خواندن مقالات مفاهیم تخصصی ارزهای دیجیتال به شما پیشنهاد میکنیم: