خبرگزاری فارس – حسن عبدالهی: کافی است در این ایام نوروز چرخ و گشتی در شهر اولین ها زده باشید تا متوجه تغییر و تحولات شگرف این شهر کهن برای استقبال و استفاده از تعطیلات نوروزی پس از دو سال دشوار کرونایی شوید، تغییراتی در حد تقریباً هیچ، چرا که اگر فضاسازی های تکراری و منسوخ شده مقابل عمارت شهرداری و محله‌ها و مناطق جلوس شورانشینان و شهرداری چی‌ها را قلم بگیرید، سایر نقاط کلانشهر تبریز هنوز از خواب زمستانی مدیریت شهری برای پیشواز از سال جدید بیدار نشده‌اند. ساده‌ترین دلیل این ادعا را نیز می‌توان آنجایی جستجو کرد که در حالی که همه شهرهای کوچک و بزرگ ایران به واسطه فرصت گرانقدر شکستن شاخ غول کرونا و فروکش نسبی این بیماری، به دنبال جذب حداکثری گردشگر و سر و سامان و رونق دادن به این صنعت پرسود بودند، آذربایجان شرقی و تبریز به عنوان یکی از کم ترددترین مقاصد سفر در نوروز ۱۴۰۱ اعلام می‌شود و رسانه ها از مردم دعوت می‌کنند تا شاید گذرشان به این دیار نیز بیافتد. هر چند نباید تأثیر شرایط آب و هوایی استان و تبریز را در آمار سفرهای نوروزی نادیده گرفت اما تجربه سال های قبل نشان داده که تبریز در شرایط سخت تر آب و هوایی نیز نوروزهای پررونقی داشته و البته که استان های همجوار نیز ایام نوروز امسال را پویاتر از تبریز پشت سر گذاشته اند و شاید یکی از دلایل عمده این وضعیت را در خواب مدیریت شهری دید که بر تبریز حاکم است. در شرایطی که پیش از فرا رسیدن سال جدید نشست مشترک فرمانداران و شهرداران آذربایجان شرقی با حضور معاون وزیر کشور و رئیس سازمان شهرداری ها و همیاری های کشور در محل استانداری برگزار و در آن تأکید ویژه ای بر آماده سازی شهرهای استان به ویژه تبریز برای استقبال از نوروز تأکید شد، اما خروجی کل اقدامات صورت گرفته توسط شهرداری و تصمیمات شورای شهر تبریز را شاید بتوان محدود به میدان ساعت و مقابل کاخ نوساخت شهرداری دانست چون ظاهر سایر نقاط تبریز نمود چندانی از شهر آماده فرا رسیدن نوروز و گردشگران این ایام نداشتند. وضعیت اسفناک آسفالت معابر شهری، تنظیف نامناسب در حد گرفتن شیر آب تانکرهای سیار به سر و صورت جدول ها و رنگ کردن گوشه و کنار نرده های زنگ زده در وسط تعطیلات نوروز، برپایی ستادهای استقبال از مسافران با چیدن سفره های هفت سین در مقابل سرویس های بهداشتی ورودی های بی سر و سامان شهر، ضعف محسوس در حوزه تبلیغ و اطلاع رسانی و فقر برنامه های نوروزی و کارهای سمبل شده پر تعداد از این دست شاهکار شورا و شهرداری تبریزی است که برای هر دقیقه و ساعت از جلسه شان میلیون ها هزینه از بیت المال و جیب مردم این شهر هزینه می شود. ظاهراً حضرات سپردن شهر به امان خدا و محول کردن امور به دست قضا و قدر و باد و باران را بر برنامه ریزی و اجرای برنامه های منسجم برای مهیا کردن تبریز برای نوروز پرشور ترجیح داده اند و این فرصت را صرف بازی های انتخاباتی شهردار و مجادله های فردی و جناحی خود کرده اند، شورایی که با شعارهایی چون اتحاد و همدلی برای حل مشکلات عدیده تبریز، مستأجر عمارت ساعت تبریز شدند اما در نزدیک به ۱۰ ماه از شروع فعالیت خود از ساده ترین وظیف ذاتی سان یعنی انتخاب و انتصاب شهرداری در حد و قواره شهر اولین بلدیه ایران عاجز مانده اند. هر چند ضعف ساختاری در مدیریت شهری تبریز نه حکایت امروز و دیروز و حتی سال های پیشی است که کارناوال‌های نوروزی تبریز در ابداعی عجیب و غریب از سوی معاونت فرهنگی وقت شهرداری در تهران برگزار می‌شد، بلکه معلول تفکری است که با برنامه ریزی و هدف‌گذاری‌های بلند مدت مدیریتی برای مثلاً توسعه یافته‌ترین شهر ایران میانه‌ای ندارد و بیگانه است و اثرات خود را در چنین ایامی نشان می‌دهد که وقتی کارشناسان از سیل سفرهای نوروزی پساکرونایی می‌گویند، رسانه‌ها از مسافران خواهش می‌کنند تا اگر شد، گوشه چشمی هم به شهر اولین هایی داشته باشد که در سایه خواب زمستانی مسئولانش با فقر گردشگر و مسافر نوروزی روبه‌روست. انتهای پیام/
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید